akumulacyjną
Encyklopedia PWN
hydrol. naturalny ciek powstały z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wypływający z czoła lodowca, jeziora, źródła (wywierzyska), rzadziej z obszaru zabagnionego, zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, mający ukształtowane koryto i płynący pod działaniem siły grawitacyjnej w łożysku i dolinie, wyżłobionych w wyniku działania jego siły erozyjnej.
urządzenie do przyspieszania naładowanych mikrocząstek, czyli do nadawania im wielkich energii kinetycznych.
Alandzkie, Wyspy, fiń. Ahvenanmaa, szwedz. Åland,
archip. na Morzu Bałtyckim, region autonom. Finlandii;
holenderski geograf i geomorfolog;
Bałkański, Półwysep, bułg. Bałkạnski połuọstrow, serb. i chorw. Balkansko poluostrvo, Balkanski poluotok,
półwysep w południowo-wschodniej Europie, między morzami: Śródziemnym i Czarnym, od Azji Mniejszej oddzielony cieśninami: Dardanele i Bosfor oraz morzem Marmara;
Bengalska, Zatoka, bengalskie Vaṅgopasāgar, birmańskie Bingali Pinko, hindi Baṅgāl kī Khāṛi, ang. Bay of Bengal,
otwarta, rozległa zatoka Oceanu Indyjskiego, między Półwyspem Indyjskim i Cejlonem na zachodzie a Półwyspem Indochińskim, Andamanami i Nikobarami na wschodzie, wg Międzynarodowego Biura Hydrograficznego morze.
